Tea Tree Oil – Η ιστορία και τα χαρακτηριστικά του!
Αποσπάσματα από εργασία μου, που αφορά το tea tree oil (αιθέριο έλαιο τεϊόδεντρο)! Καλή ανάγνωση του πρώτου μέρους!
Βοτανική ονομασία: Melaleuca alternifolia
Κοινή ονομασία: Μελαλεύκη ή Τσαγιόδενδρο
Αγγλική ονομασία: Tea tree
Οικογένεια: Myrtaceae (Μυρτίδαι)
Νότα: Υψηλή
Είδος ενέργειας: Yin
Πλανήτης: Κρόνος
Στοιχείο: Μέταλλο
Το τσαγιόδενδρο (tea tree) είναι ένα μικρό δένδρο (το μικρότερο της οικογένειας στην οποία ανήκει). Όμως, εάν αφεθεί να αναπτυχθεί εντελώς μπορεί να φθάσει σε ύψος 5 – 8 μέτρα. Από την ηλικία των 3 χρόνων αρχίζει να ανθίζει τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο. Τα άνθη του είναι μικρά ασπροκίτρινα, που εμφανίζονται στις άκρες των κλαδιών και χαρίζουν στο δένδρο όμορφη, φουντωτή εμφάνιση. Τα φύλλα του είναι μικρά σαν βελόνες.
Το βοτανικό του όνομα Melaleuca έχει ελληνική ρίζα. Σημαίνει μέλας, δηλ. μαύρος και λευκός, υποδηλώνοντας την αντίθεση του πολύ σκούρου φυλλώματός του με το άσπρο του φλοιού του. Ανήκει στην ίδια βοτανική οικογένεια με τον καγιεπούτη, το γαρύφαλλο, τον ευκάλυπτο και το νιαουλί. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες της μελαλεύκης, όμως η alternifolia είναι η καταλληλότερη για την Αρωματοθεραπεία.
Φυτρώνει μόνο στην Αυστραλία και δεν έχει καμία σχέση με το φυτό από το οποίο παράγεται τo τσάι. Συγκεκριμένα, είναι εγγενές στη Νοτιοανατολική Queensland και την βορειοανατολική ακτή της Νέας Νότιας Ουαλίας. Το δένδρο έχει φλοιό μαλακό που είναι ανθεκτικός στην υγρασία και έτσι μπορεί εύκολα να ξεφλουδιστεί από τον κορμό.
Από τα φύλλα του και τα λεπτά κλαδιά εξάγεται με απόσταξη το αιθέριο έλαιό του (tea tree oil).
Ιστορική αναφορά
Χρησιμοποιήθηκε ευρέως, εδώ και αιώνες, από τους ιθαγενείς και αυτόχθονες φυλές Aborigines και Bundjalung – που κατοικούσαν στην ανατολική πλευρά της Αυστραλίας – για πολλές χρήσεις.
Από τον μαλακό αλλά ανθεκτικό φλοιό του δένδρου κατασκεύαζαν μικρά κανό, θήκες για τα μαχαίρια τους και άλλα μικροαντικείμενα. Το χρησιμοποίησαν επίσης, ως το κύριο συστατικό της παραδοσιακής τους ιατρικής. Ανακάλυψαν τις απίστευτες θεραπευτικές του ιδιότητες και τις εφάρμοσαν με διάφορους τρόπους.
Τα φυλλαράκια του τα μασούσαν ή τα έβαζαν σε καυτό νερό το οποίο έπιναν, αφού είχαν διαπιστώσει ότι τους βοηθούσε να γιατρεύονται από τα κρυολογήματα. Τα έτριβαν ανάμεσα στις παλάμες τους και μετά τα μύριζαν, εισπνέοντας έτσι τα θεραπευτικά αρώματα που εκλύονταν, ανακουφίζοντας τις μολύνσεις του αναπνευστικού. Έφτιαχναν καταπλάσματα, πολτοποιώντας τα, για να θεραπεύσουν πληγές ή μολύνσεις του δέρματος.
Όταν ο Captain James Cook και οι ναύτες του έφτασαν τον 18ο αιώνα στην Αυστραλία, θέλησαν να δοκιμάσουν τσάι από τα φύλλα του δένδρου αυτού. Προφανώς, είδαν ότι τα χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς και διδάχθηκαν από αυτούς, ή ίσως τους κίνησε το ενδιαφέρον η ιδιαίτερη και κάπως μπαχαρώδης οσμή τους. Από τότε, η μελαλεύκη «βαφτίστηκε» tea tree. Πρακτικά όμως οι ιδιότητές του, δεν είχαν γίνει γνωστές, ούτε η χρήση του κοινή.
Για πρώτη φορά, ο ερευνητής Arthur δημοσίευσε στο Pen fold τις πρώτες αναφορές της αντιμικροβιακής του δραστηριότητας σε μια σειρά εγγράφων από το 1920-1930. Από το 1930 και μετά έγινε αντικείμενο παγκόσμιας επιστημονικής έρευνας και ανακαλύφθηκε ότι το αιθέριο έλαιο (tea tree oil) ήταν εξαιρετικά αντισηπτικό και βακτηριοκτόνο. Κατά την αξιολόγηση της αντιμικροβιακής δραστηριότητάς, το tea tree βαθμολογήθηκε ως 11 φορές πιο δραστικό από την φαινόλη. -Η φαινόλη είναι οργανική ένωση η οποία χρησιμοποιείται και στην φαρμακοβιομηχανία, σε σκευάσματα με δράση αντισηπτική, απολυμαντική, αναισθητική, αναλγητική, αντιβιοτική.-
Το British Medical Journal το 1933 το αναγνώρισε ως «ισχυρό απολυμαντικό, μη δηλητηριώδες και μη ερεθιστικό». Έτσι άρχισε η εμπορική παραγωγή του tea tree. Δηλαδή από όταν ο Arthur έκανε τις πρώτες δημοσιεύσεις το 1920. Στις πρώτες βιομηχανίες, έκοβαν τα φύλλα με τα χέρια και έκαναν απόσταξη επί τόπου σε πρόχειρους, υπαίθριους, φορητούς αποστακτήρες.
Η φαρμακευτική του χρήση, εκτιμήθηκε ιδιαίτερα και εφαρμόστηκε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Θεωρήθηκε απαραίτητο στις πρώτες βοήθειες του στρατού και ναυτικού των τροπικών χωρών, αφού ακόμη τότε η χρήση των αντιβιοτικών ήταν πολύ περιορισμένη. Η παραγωγή υποχώρησε μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, καθώς η ζήτηση μειώθηκε. Πιθανώς λόγω της ανάπτυξης αποτελεσματικών αντιβιοτικών, την στροφή του ενδιαφέροντος προς αυτά και την απομάκρυνση σιγά – σιγά από τα φυσικά προϊόντα.
Η ζήτηση αναζωπυρώθηκε το 1970, προφανώς ως μέρος της γενικότερης τάσης, και πάλι, προς τις φυσικές μεθόδους και τα φυσικά προϊόντα. Μεγάλες φυτείες με τεράστιο εμπορικό ενδιαφέρον αναπτύχθηκαν την δεκαετία 1970 με 1980. Αυτό οδήγησε στην εκβιομηχάνιση της παραγωγής του tea tree σε μεγάλη κλίμακα. Αυτή τη στιγμή η Αυστραλία είναι η κύρια πηγή του ελαίου και εξάγει περίπου 700 τόνους ετησίως. Επίσης πολλά προϊόντα παράγονται, που περιέχουν το αιθέριο έλαιο (tea tree oil).
Παρά το γεγονός ότι το tea tree εξάγεται κυρίως από το Melaleuca alternifolia, μπορεί επίσης να εξαχθεί και από Melaleuca dissitiflora ή Melaleuca linatiifolia.
Το αιθέριο έλαιο (tea tree oil) και τα χαρακτηριστικά του
Είναι σχεδόν άχρωμο ή με απαλό κίτρινο χρώμα και φρέσκια οσμή καμφοράς. Η μέθοδος παραγωγής του αιθέριου ελαίου είναι η απόσταξη, κυρίως των φύλλων του δένδρου αλλά και των λεπτών κλαδιών του.
Είναι ένα πολύπλοκο μείγμα ενώσεων. Η φυσική περιεκτικότητα των 
επιμέρους συστατικών του ενδέχεται να διαφέρει, ανάλογα με την ηλικία των δένδρων που έχουν χρησιμοποιηθεί, το κλίμα και άλλους παράγοντες.
Επίσης, η σύνθεση μπορεί να υποστεί διαφοροποιήσεις από την παρουσία ατμοσφαιρικού οξυγόνου, ηλιακού φωτός, υψηλής θερμοκρασίας.
Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν σχεδόν όλα τα αιθέρια έλαια. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα τις συνθήκες φύλαξής τους.
Μείνετε συντονισμένοι! Σε λίγες ημέρες, με περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό το μοναδικό αιθέριο έλαιο!
Διαβάστε, το δεύτερο μέρος της παρουσίασης, για το tea tree oil!!
Πηγές
www.vita.gr/ygeia/article/11031/tea-tree-h-stagona-poy-ta-kanei-ola/
